ADI SUAYIP

Kirkiki yasinda adi SUAYIP
Fakülte mezunu,kimligi kayip
Gönül verdi birgün suh bir güzele
Herkes gibi evlendi yandi gazele
Erken baba oldu bir mart sabahi
Degisti birden bütün hayati
Bir idi iki oldu iki idi üc
Onlarin varliginda buluyordu güc
Gecim derdi ekmek derdi su derdi
Suayip kendinden veride verdi
Mutluydu,gururluydu,mertti kendince
Sevinirdi cocuklari baba deyince
Bir gün her sey sanki tersine döndü
Bulutlar yayildi,isiklar söndü
Pahalilik,issizlik,enflasyon derken
Suayip baba atildi isten
Umut fukaranin ekmegi ya yer yer tükenmez
Bu ekmegin hamuru nerden bilinmez
Yitirmedi umudu düstü yollara
Tutundu bilmeden cürük dallara
Reklam panolari,is ilanlari
Nasilda kandiriyor su insanlari
Ne ekmek kavgasi ne is bulma cabasi
Bes kurus etmedi fakülte diplomasi
Calinan kapilar kapandi yüze
Karasular indi zavalli dize
Derken eve ekmek götürmez oldu
Koskoca yigit sararak soldu
Caresiz dönerken bir aksam üstü
Agladi kaderine sansina küstü
Ali simit istemisti cikarken evden
Sözvermisti alacagina aksam dönerken
Kendisi ac gezsin raziydi coktan
Fakat cocuk akli bu anlarmi yoktan
Bir simitciye bakti birde avcuna
Kahretti o vakit yasadigina
Cocuklari dizildi gözlerinin önüne
Nasil bakacakti simdi alisinin yüzüne
O anda babalik onurunu yitirdi
Adimlari gitmedi geri geri götürdü
Utandi kendinden,fakirliginden
Felc indi beynine yikildi birden
Oracikda can verdi garip Suayip
Söyleyin ey ahali kimin bu ayip.