Üç, beş seneden dönerim diyordu
O da buna çok inanıyordu
Gözlerinde yaş sıralanıyordu
Bir tarafta eş, bir tarafta çocuk duruyordu
İşte o saat hasret ve özlem başlıyordu
GÜLE GÜLE GURBETÇİ,
GÜLE GÜLE
Gurbetçim hasret ve özlem ile el ele
Gelmişdi yaban, yaban ellere
Daha ilk günden başlamıştı çile
Nasıl getirecekti şikayetini dile
Gözleri yaş, yaş ile doldu yine
HOŞ GELDİN GURBETÇİ,
HOŞ GELDİN
Ahmet Mehmet değildi artık adı
Gurbetçi konmuştu yeni adı
Benzemiyordu ne tuzu ne tadı
Köyünde kalmıştı belli ki aklı
Para kazanacaktı gurbetçimde haklı
DAYAN GURBETÇİ,
DAYAN
Beklenen dönüş olmuyordu bir türlü
Aha bu gün, aha yarın diye tüketti ömrü
Bir daha görecekmiydi yurdu gözü
Özünü çürütmüştü, gurbet özünü
Gurbetçim kapattı yavşaça gözünü
ÖMÜR BİTTİ GURBETÇİ,
ÖMÜR BİTTİ
Dönüş eve değil, mezara gurbetçi

MEZARA!!!

Şiir:
H.Ö. ALBOSTAN /ALMANYA
16.02.2007’ de (Ev de Yazdım)
Yurt içinde almancı
Yurt dışında yabancı
İki cümle arasına “SIKIŞMIŞ” tüm gurbetçiler adına
Yazdım bu Şiiri!!!

SAYGILAR