-Yıllardır Kozan ve Kozan dışında yaşayan hemşerilerimizin, memleket hasreti içinde olduklarını yaşayarak gözledim. Bugünkü ekonomik şartlar insanları, Dünyanın bir çok ülkesinde yaşamaya mecbur etti. İyi ve kötü gönler, artık bu ortamda paylaşılmaya başlandı. Bazan ağladık, bazan hüzünlendik, bazan de güldük. Demek ki hayatın içinde her şey var.
-Peki bu yazıyı yazma gayem nedir? İnsan olmak, Kozanlı olmak, Dost olmak, daha da önemlisi paylaşımcı olmaktır. Sizler bunu yaptınız, bu birliktelikten, benim kadar sizlerde memnun olmuşunuzdur.
-Sevgili hemşerilerim, Burda çoklarınız bir vefa örneği gösterip, çok şeyleri paylaştınız.. Kendi kültürüne, geleneğine sahip çiktınız. Gerçek bir dost örneği sergileyerek, burasına demet, demet çiçekler sunup, güzel kokular saçtınız. Bu olay insanların bir birini sevmesi adına, özlenen bir gelişmedir. Odayı ziyaret edip, Sobayı söndürmediniz. Birlik ve beraberlik adına, Kendi insanına sahip çıkma adına ne kadar gurulansanız azdır.
-Daha iyi, daha huzurlu, kedersiz günlerde yazışmak dileklerimle....