Hiç Hayallerinizden Sıfır Aldınız mı?

Bu öykü, çiftlikten çiftliğe, yarıştan yarışta koşarak atları terbiye etmeye çalışan gezgin bir at terbiyecisinin genç oğlunun öyküsüdür...
Babasının işi nedeniyle çocuğun orta öğretimi kesintilere uğramıştı.Orta okul tahsili aldığı dönemlerde öğretmeni sınıfın tamamından hayallerini belirten bir kompozisyon yazmalarını istedi...
Çocuk, eline kalemini aldı ve yazmaya başladı. Hayalini en ince ayrıntılarıyla anlatan 7 sayfalık bir kompozisyon yazdı... Bir at çiftliğine sahip olmayı hedeflediğini yazdı. Hatta hayalindeki 200 dönümlük çiftliğin krokisini çizdi. Binaların, ahırların ve koşu yollarının yerlerini gösterdi...Krokiye, 200 dönümlük arazinin üzerine oturacak 1000 metrekarelik evin ayrıntılı planını da ekledi. Bitirdiği kompozisyon tam kalbinin sesiydi...
Ertesi gün heyecanlı ve mutlu bir hal ile ödevini öğretmenine verdi. İki gün sonra öğretmen kompoziyonlara not vermiş ve sınıfa dağıtmıştı. Çocuk, kompozisyonunu aldı. Üzerinde kırmızı kalemle yazılmış kocaman ''0'' ve '' Dersten sonra beni gör!'' notu vardı.
Çocuk, öğretmenine neden ''0'' aldım diye sordu...
Öğretmeni '' Bu senin yaşında bir çocuk için gerçekçi olmayan bir hayal. Paran yok. Gezginci bir aileden geliyorsun. Kaynağınız yok. At çiftliği kurmak büyük para gerektirir. Önce araziyi satın alman lazım. Damızlık hayvanlar da alman gerekiyor. Tüm bunları başarabilmen imkansız'' diyerek çocuğa söylendi. Ve ekledi '' Eğer ödevini gerçekci hedefler belirledikten sonra yazarsan, notunu yeniden gözden geçiririm'' dedi. Çocuk tüm bunları öğretmeninden duyduktan sonra uzun uzun düşünerek evine döndü. Akşam tüm bu olanları babasına danıştı... Babası ''Oğlum, bu konuda kararını kendin vermelisin. Bu senin hayatın için oldukça önemli bir seçim!'' dedi...
Çocuk, bir hafta süresince düşündü. İçine kapanmış düşünceli halini bir hafta sonunda terk ederek, ödevinde hiç bir şekilde değişiklik yapmadan tekrar sundu öğretmenine...
''Öğretmenim, siz verdiğiniz notu değiştirmeyin, ben de hayallerimi...''
Ne olursa olsun hayallerinden vazgeçme...

Bu yaziyi Gülay Murat gönderdi...