öyle güzel cahildik ki, eskiden
Ne bilgisayar vardı, ne
televizyon ...
Gazete bile her zaman olmazdı
evimizde,
Keyfimiz bozulmazdı, hiç çirkin
haberlerle...
Dışarıda bir metreye yükselmiş
kar,
Ama, içten içe öyle yanıyor ki
soba,
Sobanın üzerinde demir maşa...
Ekmek dilimleri de, maşanın
üzerinde.
Tereyağı sürülmüş üzerlerine...
Aydınlık bir kış sabahı ve
kızarmış ekmek kokusu...
Sucuk mu, o çok lükstü bize...
Yumurta lezzetli ve ekmek her
zaman ekmek gibi...
Püfür püfür, buram buram
kokuyor mis gibi...
Ne G.D.O., ne katkılı, tamamen
organik...
Bir kez olsun, kümesten yumurta
almamış,
Bir kez olsun, o kızarmış ekmeğin
kokusunu duymamış,
Ve fakat alışveriş merkezlerinin
restoran katlarında,
Boğucu bir gürültü ve havasızlık
içinde,
Hamburger keyfine fit olmuş
çocuklar ve gençler,
Nerden bilsin böylesine güzel
cahilliği?
İşte ben ne kadar yaşlıyım, bu
gençlere göre...
Dışarıda kar var, içeride kanaat
ve huzur...
Sobanın üzerine dizerdik
portakal kabuklarını,
Kokusuna râm olurduk.
Kestane közlemek büsbütün bir
gecenin,
Akıllara seza mutluluğuydu.
Mısır patlatılırdı, çocuklar için,
Sonra illa ki, büyüklerin anlattığı
hikâyeler, hatıralar...
Birçoğu arızalı ve tedaviye
muhtaç beyinlerden çıkma
dizilerin,
Ve filmlerin açtığı hasarlar
yerine,
Geniş ve besleyici bir masal
dünyası...
Lezzet bir tarafa, kokuya da
hasret kalacağımız kimin aklına
gelirdi?
El değerek üretilirdi
ekmeklerimiz,sağlıklıydı,
lezzetliydi,
Mis gibi kokardı, çay da kokardı,
domates de...
Bütün bu nefasete yetiyordu,
küçücük bir bakkal dükkânının
zenginliği,
Dışarıda kar, içeride huzur...
Zam endişesi, doğal gazın
kesilme korkusu,
Yolda kalma telaşı, rejim tehlikesi,
kimin umurunda...
Ne güzel cahildik, mutluluğun
resmini çiziyorduk..

alıntı